Online “dienst”
Deze zondag is er geen fysieke dienst in onze kerk in Dordrecht.
Wel is er een online “dienst” voor u opgenomen, die geleid wordt door ds. Sandra van Zeeland-van Cassel.
De opname is van 10.00 uur te bekijken via:
Het is een bijzondere “dienst” geworden met als thema “Een hart vol wijsheid”, die door Chris Slager voor u op beeld is gezet en met muzikale medewerking van: Margriet den Hartog (kistorgel), Yvonne Peters (dwarsfluit), Jan-Willem van der Kamp (viool) en Godelinde Doolaard (cello)
Wilt u na de het bekijken van de dienst de teksten nog eens nalezen of bekijken welke muziek er gespeeld is, dan kunt u dit hieronder vinden.
Woorden en muziek online “dienst” Remonstranten Dordrecht – 15 november 2020
1.
Vandaag zijn we bijeen gekomen.
Hier in de kerk, de Remonstrantse kerk in Dordrecht,
En u, in uw eigen ruimte,
In Dordrecht en wijde omtrek.
Wees welkom
Ik nodig je uit om te luisteren naar de klanken
van de woorden , van de tekst.
Ik nodig je uit om te luisteren naar de klanken
van de muziek, naar de tonen.
En kom thuis.
Thuis bij jezelf,
Bij de mensen die je lief zijn
En bij de Ene, die wij God noemen.
Affettuoso uit Sonate in G-dur van Georg Philip Telemann TWV 40:101 (fluit en viool)
2.
Psalm 90, in de vertaling van Sytze de Vries
Gebed van Mozes, de Godsman
Een schuilplaats zijt GIJ ons geweest
van generatie op generatie,
Vóór de bergen waren geboren,
eer aarde en wereld nog voortgebracht,
zijt Gij van oudsher voor altijd God.
De sterveling doet Gij tot stof weerkeren;
Mensenkind, zegt Ge, keer weer!
En in uw ogen zijn duizend jaren
als gister: een dag, al voorbij,
of als een ogenblik waken in de nacht.
Gij spoelt ze weg als de slaap
als gras dat opschiet in de morgen,
in bloei in de ochtend, en het schiet op,
in de avond gemaaid, en verdord.
Zo vergaan wij onder uw toorn,
en uw gramschap ontzet ons.
Onze zonden, alle staan ze voor U,
en wat wij verbergen, het wordt doorzien
door het licht van uw ogen.
Onder uw woede verlopen de dagen;
en onze jaren vergaan als een zucht.
Al onze dagen zijn zeventig jaren,
tachtig soms, wanneer we sterk zijn.
Veel loze drukte vol moeite om niets;
zo snel voorbij, weer vervlogen.
Wie kent de kracht van uw toorn?
wie kent van wie U duchten uw woede?
Leer ons dan onze dagen te tellen
om zo een wijs hart te verkrijgen.
Keer weer, O ENE! Hoe lang nog?
Krijg om dienaren toch berouw!
Verzadig ons ’s ochtends met uw goede trouw,
dan zullen wij zingend de dagen genieten.
Laat ons genieten voor al die jaren
dat Gij ons diep liet buigen,
jaren waarin wij het kwaad aanschouwden.
Toon nu uw dienaren wat Gij doet;
uw grootsheid, toon die hun kinderen.
Laat nu uw mildheid over ons komen.
ENIGE, onze God!
Wat onze hand vindt om te doen,
maak dat voor ons bestendig;
wat onze hand doet, maak het bestendig!
Andante uit Sonata in g-moll (fluit-viool-orgel-cello)
3.
Leer ons dan onze dagen te tellen
om zo een wijs hart te verkrijgen
‘een hart vol wijsheid’.
Wie wil dat nu niet; een hart vol wijsheid hebben? Hoe ouder hoe wijzer wordt er wel gezegd. Evenals: wijsheid komt met de jaren. Hoe wijs is de mens aan het einde van zijn of haar leven dan wel niet?! Gaat het daar wel om? Of is het verkrijgen van enig inzicht in het geleefde leven niet veel belangrijker? Of doen verheven woorden als wijsheid en inzicht er niet toe en is het kunnen zien van een lichtpuntje in elke dag van meer betekenis?
Als mensen zijn we begrensd. In tijd, ons leven is eindig, en in wat we kunnen, zowel lijfelijk als geestelijk. Juist die eindigheid maakt dat we ons met elkaar verbonden kunnen voelen. Het gaat ons allemaal aan.
Het kan zo deprimerend klinken; wéér een dag voorbij, weer een dag die niet meer terug komt. Maar dat is niet waar in deze tekst de nadruk op ligt.
Veeleer gaat het om: de kennis dat onze dage, onze jaren niet eindeloos zijn. Leer ons wijsheid; Wijsheid; niet als vergaarde kennis over het een of ander. Maar wijsheid als het hebben van vertrouwen in het leven.
Verzadig ons ’s ochtends met uw goede trouw,
dan zullen wij zingend de dagen genieten.
Einde van kerkelijk jaar nadert. Nog even en dan begint de advent; eerst een voorzichtig uit zien naar en al gauw een reikhalzend uitkijken naar een nieuwe morgen.
Het tellen van de dagen. Zo veel meer van belang dan het tellen van de jaren. Iedere dag telt. Iedere dag kan beleefd en ervaren worden. Iedere dag vergt een opnieuw opstaan. Opstaan en een weg vinden in vertrouwen dat het licht zal schijnen. En je deel kunt hebben aan Gods schepping.
Het tellen van de dagen als oefening in het verkrijgen van een wijs hart. Een hart dat richting geeft aan diezelfde dagen. Om goed te doen, om wijs te handelen. Om licht te kunnen blijven zien en hoop te houden.
Allegro uit Sonata in g-moll
4.
Een wijs hart. Een hart dat weet hoe hoop te houden als het tegen zit. Dat weet dat veerkracht een groot goed is. Ook als de rek er bijna uit lijkt te zijn.
Levenswijsheid.
Iedere dag opnieuw.
Laat uw mildheid over ons komen.
ENIGE, onze God!
Bestendig ons.
Dat wij thuis zijn bij u.
Amen
Presto uit Sonata in g-moll
© Teksten: Ds. Sandra van Zeeland – van Cassel
Muziek: Margriet den Hartog (kistorgel), Yvonne Peters (dwarsfluit), Jan-Willem van der Kamp (viool), Godelinde Doolaard (cello)
Opname: Chris Slager
