Lid worden van de Remonstrantse kerk?

Ja, waarom zou je lid worden? Daar is geen eenduidig antwoord op te geven, en dat hoeft ook niet. Op 10 november 2024 werd David Klein welkom geheten bij de Dordtse gemeente, en hier volgt ter inspiratie een deel van de ‘belijdenis’ die hij uitsprak:

Waarom belijdenis doen?
Tot een jaar geleden wist ik niet eens wat het was, een belijdenis, maar toen ik er over hoorde, dacht ik: “Goed over nadenken wat je nou precies gelooft en dat dan uitspreken voor de gemeente? Dat is leuk!” Ik wist toen misschien nog niet 100% zeker of het wel bij mij paste, maar ik heb sindsdien geen weinig redenen gevonden om het niet te doen. Het is een interessante ervaring voor mij en misschien ook interessant voor de mensen die komen.
Waarom nu?
Wat mij opviel in de vele gesprekken die ik de afgelopen jaren gevoerd heb over duurzaamheid, een thema dat mij zeer na aan het hart ligt, is dat onze worsteling daarmee heel veel te maken heeft met wat mensen diep van binnen geloven. Wat hun normen -en nog veel meer- wat hun waarden zijn. Waar gaat het leven eigenlijk over? Wat drijft je? Wat ben je bereid op te geven voor een ander? Voor mensen die je liefhebt, maar ook voor mensen die je niet kent. Mensen in andere landen en culturen. Mensen die nog niet eens geboren zijn. Andere wezens dan mensen.
Dus praat ik sindsdien ook veel vaker over wat ik geloof, dan tot voor een paar jaar geleden. Toen dacht ik nog: “Het is puur persoonlijk, dus waarom zou je het er over hebben?” Nu denk ik: “Het drijft je handelen. Dat raakt anderen. Dus je moet het er over hebben”.
Waarom bij de Remonstranten?
Toen ik de kosterwoning betrok, heb ik veel hele lieve mensen leren kennen die betrokken zijn bij deze kerk. Daarna leerde ik de achtergrond van de Remonstranten kennen. Allereerst het aansprekende motto, maar ook de geschiedenis. Dat zij vaak voorop liepen bij vernieuwingen. Zoals dat juist zij opriepen tot de synode van Dordrecht. Dat hun godsbeeld te vooruitstrevend bleek voor de andere protestanten. Dat de Remonstranten als eerste vrouwen toelieten als predikant. Dat de Remonstranten als eersten huwelijken inzegenden tussen mensen van hetzelfde geslacht. Fantastisch vind ik dat allemaal!
Typisch voor de Remonstranten: ze nemen de bijbel niet letterlijk. Geloof begint bij jezelf. Dus niet bij de bijbel. Niet bij Genesis. Het schrijven van de bijbel was mensenwerk, volgens de Remonstranten. Met Goddelijke inspiratie? Misschien. Maar misschien ook niet. Misschien zijn de Remonstranten wel de enige kerkelijke gemeenschap waarin ik voldoende vrijheid voel om te twijfelen, kritische vragen te stellen en delen van de bijbel zelfs af te wijzen.
Wat betekent geloof voor mij en mijn band met God?
Geloven is iets wat we allemaal doen. We kunnen niet anders, want we kunnen niet alles zeker weten. Waar we vandaan komen en waartoe wij hier op Aarde zijn is nogal een fundamentele vraag, maar wel één waarvan we nooit met zekerheid het antwoord kunnen weten. Dus dat is bij uitstek het domein van het geloof.
Bij gebrek aan doorslaggevend bewijs voor het één danwel het ander, rest ons niets anders er gewoon helemaal niet over nadenken (…wat mij dus geen goed idee lijkt), OF: een uitgangspunt te kiezen. Ik koos er als tiener al voor om in Jezus te geloven. Dat is een zeer inspirerende figuur voor mij en waarom zou ik zelf iets anders verzinnen, als dit prachtige verhaal er al ligt en door zo veel mensen gedragen wordt? Ik denk dat lang niet alles wat er over hem geschreven is waar is. Het zou zelfs kunnen dat niets er van waar is. Maar ik kies er voor om wel in zijn bestaan te geloven. Of dat ook echt zo is, is voor mij niet relevant. Ik noem mijzelf al sinds jaar en dag: agnostisch Christen.
Wat God betreft: voor mij is hij/zij/hen geen “man met een baard op een wolk”. Hij/zij/hen zit in alles. In jou, mij, een woord, een gedachte een plant, een dier, enzovoort. We kunnen ons -ikzelf inclusief- volstrekt geen voorstelling van maken van hem/haar/hen.
Met de jaloerse en wraakzuchtige God van het Oude Testament heb ik best veel moeite. Maar Huub Oosterhuis beschrijft hem/haar/hen als ‘een lerende God’. Daar kan ik wel wat mee. Iedere week zeggen wij het Onze Lieve Vader aan het einde van de dienst. Maar ook die neem ik niet letterlijk. Ik denk niet dat God een man is in de betekenis zoals wij die kennen en dus ook geen vader. Ook niet een vrouw trouwens.

De boodschap van de Remonstranten -ondermeer gevat in het motto “Eenheid in het nodige. Vrijheid in het onzekere. In alles de liefde”– vind ik prachtig. Voor mij is deze kerk een goede plek om wekelijks bij elkaar te komen en na te denken over wat wij geloven. Maar zeker ook hoe dat zich verhoudt tot onze daden en tot de wereld om ons heen. Die boodschap wil ik verspreiden, maar ook er voor helpen zorgen dat wij er zelf steeds opnieuw over nadenken wat die boodschap voor ons betekent.

Dus daarom doe ik nu belijdenis. Of dat achteraf een goed idee zal blijken te zijn geweest, weet ik niet zeker, maar ik doe het wel met liefde. Dus dat is toepasselijk.